Heurystyka filozoficzna jest praca koncepcyjna, prezentujaca szkic programu uprawiania filozofii za posrednictwem refleksji metafilozoficznej, zmierzajacej do bardzo wszechstronnego i systematycznego rozeznania zarówno w wielorakich mozliwosciach argumentacyjnych zwiazanych z danym zagadnieniem, przeszkodach i pulapkach natury pojeciowej lub jezykowej, jak tez w pozateoretycznych uwarunkowaniach majacych wplyw na ksztalt dyskursu. Wszystkie czynniki, czy to natury pojeciowej, czy to pragmatycznej, jezykowej, spolecznej, które ksztaltuja rezultat w postaci teoretycznego wytworu, jakim jest dyskurs filozoficzny, argument, koncepcja, czy wreszcie tekst, nazywa sie w tej pracy heureza. Heurystyka jest próba uksztaltowania umiejetnosci intelektualnego panowania nad caloksztaltem heurezy. Zadanie jest trudne, bo kazda powazana teoria filozoficzna wykazuje sie znacznym stopniem samorefleksji, a w konsekwencji ulega zludzeniu, ze dostarcza wystarczajacego rozeznania teoretycznego zarówno w zakresie wlasnych swych roszczen do prawomocnosci, jak i w odniesieniu do innych, konkurencyjnych koncepcji. Przezwyciezenie tej iluzji, inicjujace heurystyke filozoficzna jako teorie i umiejetnosc, jest mozliwe tylko pod warunkiem, ze nabedziemy zdolnosci do autentycznej adaptacji tych form teoretycznej samowiedzy, których dostarczaja wielkie projekty filozoficzne, wszelako z zachowaniem autonomii niezbednej do tego, by skonfrontowac je z innymi postaciami filozoficznego krytycyzmu.
"synopsis" may belong to another edition of this title.